در این آلبوم که با صدای علیرضا افتخاری عرضه عمومی شده  و استقبال فراوان مخاطبان را به دنبال داشت،هر یک از نوازندگان نزدیک به ده ساز کوبه ای را در استودیو نواخته اند و آهنگساز سعی کرده با استفاده صرف از سازهای کوبه ای و سازبندی خاصی که مد نظرش بوده به ترکیبی ویژه از تلفیق سازهای کوبه ای با خواننده و گروه همسرایان برسد.

افتخاری دراین اثر سعی کرد با بهره گیری از موسیقی مناطقی چون جنوب( شروه خوانی) و صدایی متفاوت و البته حماسی ، ظرفیت تازه ای از خود را بروز و ظهور دهد.

در این اثر شریف غزل نوازنده نام آور هندی هم حضور دارد و نواختن برخی از سازهای کوبه ای منطقه شبه قاره هند را عهده دار است.

همچنین گروه همسرایان نیز به عنوان بخش آوازی کار خواننده را همراهی می کنند.

توحیدی سعی کرده است در این اثر با استفاده از ریتم های موسیقى هاى نواحى ایران، آفریقا، آمریکاى جنوبى، حوزه بالکان و شبه قاره هند و استفاده از خواننده و گروه همسرایان  به عنوان  خط ملودیک اثر به نوعی موسیقی فرامنطقه ای نزدیک شود که در آن هدف اصلی استفاده از ظرفیت های انواع موسیقی مناطق مختلف در جهت بیان و مقصود آهنگساز است.