حسین خسروجردی متولد 1336 در تهران و فارغالتحصیل رشته نقاشی از دانشکده‌ هنرهای زیبا دانشگاه تهران در مقطع لیسانس است. نقاش، گرافیست و مجسمه‌سازی که افتخارات هنری بسیاری در کارنامه خود دارد. او از پایه‌گذاران حوزه هنری انقلاب اسلامی و مؤلف کتاب “اصل فراموش شده” است. از فعالیت‌های خسروجردی می‌توان به حضور او در ده‌ها نمایشگاه انفرادی و گروهیِ داخلی و خارجی و شرکت در رقابت‌های هنری ملی و بین‌المللی اشاره کرد که دست‌آورد آنها، کسب عناوین و جوایز متعددی چون برگزیده سه دوره دوسالانه نقاشان ایران و جایزه بزرگ دوسالانه بین‌المللی شارجه بوده است.
او نقاشی موضوعگراست. به این معنا که خودآگاه یا ناخودآگاه، هم فرم و هم معنا را در همه‌ی آثارش معیار قرار داده است. تقریباً همه‌ی نقاشی‌های او «اسم» دارند و همین، تکلیف مخاطب را از ابتدا با موضوع اثر روشن می‌کند. در آثارش – بخصوص آثاری که در اوایل انقلاب خلق کرده – دغدغه مفاهیم دینی، انسانی و فلسفی موج می‌زند. دوست دارد نگاه مخاطبش را به مفاهیمِ عمیق جلب کند. همیشه «انسان» موضوع تابلوهای خسروجردی بوده است و نکته قابل توجه در انسان‌های او بخصوص در تابلوهای متأخرش، هویت کلی‌گرایانه‌ آنهاست. به این معنا که انسانها در آثار او جنسیت مشخص و گاهاً حتی چهره هم ندارند. نسل هنرمندانِ بعد از انقلاب اسلامی به وجود حسین خسروجردی می‌بالد.